I Just Don't Understand Nick Cave
Kurt Overbergh
‘I Just Don’t Understand Nick Cave’ is een meer dan doorleefde monoloog over – hoe raadt u het – the hardest workin’ man in showbusiness: Nick Cave. Een monoloog die vertrekt vanuit een handvol persoonlijke verhalen uit het leven van Kurt Overbergh. Vaak nietig. Soms grappig. Dan weer openhartig. Om één of andere bizarre reden – en gelukkig maar voor de Cave-fans - belandt elk verhaal keer op keer bij De Heer Nicholas Edward Cave.
‘I Just Don’t Understand Nick Cave’ is tevens een verhaal over de foxtrot die ‘Stagger Lee’ is, Nicky Danger (zoals Cave zich in de jaren ’70 noemde), cum shots en vaginale winden, Murder Ballads, Nabokov’s controversiële roman ‘Lolita’, Peaky Blinders, seriemoordenaar Ted Bundy, erotigraphomania, de schizofrene kattentekenaar Louis Wain, een 150 miljoen jaar oude brachiosaurus én lieveheersbeestjes.
‘I Just Don’t Understand Nick Cave’ is bovendien overladen met muziek. Véél muziek. En van beelden. Véél beelden. En bevat zelfs – zet u schrap - een ‘samenzang-moment’. Omdat dat nu eenmaal louterend schijnt te werken.
Over Kurt Overbergh
Door de aderen van Kurt Overbergh vloeit zwart bloed, rechtstreeks afgetapt van een orthophonic micro grooves-smelterij. Zijn grote muzikale liefde? Jazz! Maar ook black metal. Of alles wat muzikaal met duende is geïnjecteerd.
In ’15 maakte hij een road movie voor Radio 1 over de levensjaren van Billie Holiday in New York die bovendien voor de prestigieuze Prix Europa werd genomineerd. In ’17 trok hij opnieuw naar The Big Apple om voor Canvas Norman Dolph – producer van de beste plaat aller tijden: ‘The Velvet Underground & Nico’ – te interviewen. In bijberoep klust hij bovendien bij als Artistiek Directeur in de Brusselse concertzaal Ancienne Belgique.
Schrik om te falen heeft hij niet. Zo faalt hij bijvoorbeeld grandioos als het over zijn objectiverend vermogen gaat in relatie met Nick Cave. Want hij is door en door fan sinds hij in ‘87 ‘Stranger In A Strange Land’ zag van documentairemaker Bram Van Splunteren over Cave’s Berlijnse periode.
Overbergh viel mid-jaren ‘90 zelfs de eer te beurt om Cave te interviewen ten tijde van ‘Henry’s Dream’. Die droom bleek relatief. Want het interview leek onlosmakelijk gekoppeld aan de wet van Murphy. Tenzij u een auto-ongeluk, een onbeluisterbare tape én Nick Cave’s antwoord ‘Is this your question? This is the most stupid question I’ve ever heard.’ onder de noemer droom catalogiseert.
Kurt Overbergh legde ooit 8.192,17 km af om Cave live aan het werk te zien. Voor de recente Cave-expo ‘Stranger Than Kindness’ had Overbergh slechts 734 km veil om zich te verplaatsen. Het moge duidelijk zijn: zijn aandacht verslapt. Gelukkig staat hij met zijn monoloog ‘I Just Don’t Understand Nick Cave’ terug op scherp. Hou alvast uw pleisters bij de hand.
